समर्पण

समर्पण बिमल गिरी


कैले कैले उनी सारा रङहरु
उनैलाई समर्पण गर्थिन
कैले कैले बालसुलभ औलाहरुले
चलाएको खेलाएको
आभास गर्थिन
कैले मिठो सम्झना मनभरी उन्थिन
खुशीको भावभङगीहरुमा,
उज्यालाका रेखाहरु
सपनिका रङगहरुसँग घोल्दै
समयका ॠतुहरुमा
जीबनरेखा कोर्दै
पिडाहरुको खातसँग
भाबुक बनेर अनी खुसीउनेर,
उनी भन्थिन मेरासारा अङ्गहरु
असरल्ल हुन्छन
काउकुती लाग्छ
द्रबित हुन्छु
न्याना र नरम
चुम्बनमा तरङ्गित हुन्छु,
तर आज उ उनिसङ्ग छैन
उनिसङ्ग उ छैन
उनी पानीझै तरङ्गित हुन्छिन
सिङ्गो युग ओईली रहेछ
चेतनाका लहरहरु
बगिरहेछन धारहरु मोडिरहेछ
आफ्नै रफ्तारमा,
तर आज उ उनिसङ्ग छैन
उनिसङ्ग उ छैन
मेरा रहरलाग्दा पिडाहरु
पराबर्तन भईरहेछन
बसन्ती पालुवाहरुमा,
तिमीले भनेका थियौ
समर्पण र अर्पण
प्रेमको आदर्शता भित्र हुन्छ
तर खै ति मिलनका
खाली अबसेषहरु।।