बादलको आचलले

युगौ भयो गयौ टाढा ब्यार्थै किन चोट दुख्छ
बेदनामा जल्छु सधैं ओठ यो त्यसै सुक्छ

आत्मा भरि आउछौ सधैं मन त्यसै पोल्छ
आँखाले नदेख्ने पनि भित्र भित्रै झन जल्छ
तिम्रै यादमा तद्पिदै जिन्दगी यो कैले लुक्छ

बादलको आचलले घामलाई छेके जस्तै गरि
सुनसान पारी मलाई क्षितिज पारी गयौ मोरी
तिमै यादमा तद्पिडा मनको कन्दरामा दुख्छ

युगौ भयो गयौ टाढा ब्यार्थै किन चोट दुख्छ
बेदनामा जल्छु सधैं ओठ यो त्यसै सुक्छ